در جستجوی عشق و همسر آینده

در شماره های گذشته گفتیم که دوران قبل از ازدواج فرصتی است که باید غنیمت دانست زیرا که شخص می تواند روی مسائل مهم زندگی خود قبل از این که تصمیم به ازدواج و انتخاب همسر بگیرد، تعمق کند.  اشاره کردیم که هر فردی شخصا احتیاج دارد که راستاها و هدف های زندگی خود را برای خود روشن کند.  وقتی در جستجوی عشقی پایدار هستیم باید با آگاهی کسی را انتخاب کنیم که هدف هایش اگر چه طبیعتاممکن است با هدف های ما فرق داشته باشد، ولی در همان راستاها باشند تا رابطه در دراز مدت پایدار بماند.
یکی از وظایف مهمی که افراد مجرد نسبت بخود دارند این است که به مسائل شخصی و احساسی خود که در طول زندگی تجربه کرده اند توجه کنند و در راه حل مسائل شخصی کوشش کنند.  می خواهم خوانندگان عزیز به چند نکته ی مهم توجه کنند:

•  ازدواج باعث نمی شود که افراد از مشکلات شخصی خود فرار کرده و یا آن ها را فرموش کنند.  اگر در واقع چنین انتظاراتی دارید فکر ازدواج را به عقب بیاندازید

•   ازدواج مشکلات فردی را حل نخواهد کرد.  در واقع مشکلات فردی در رابطه ی با ازدواج شدت می یابند.

•   آگاه باشید که اگر در زمان مجردی، شما فرد خوشحالی نیستید، به احتمال زیاد وقتی که مزدوج می شوید هم یک فرد خوشحال نخواهید بود.
مثال هایی از مسائل شخصی و احساسی  در اینجا ذکر می کنم:
شخص احساس خوب و مثبتی درباره خود ندارد، شخص اتکاء به نفس احساس نمی کند و شخص وازدگی از روابط گذشته خود دارد و از همه مهمتر ،تجربه های تلخ کودکی و وازدگی ها در همبستگی با پدر و مادر در طی زمان کودکی است.
در روانشناسی اثر تجربه های کودکی روی زندگی فرد جای مهمی دارد.  علم روانشناسی و روابط خانوادگی، مخصوصا در چند دهه اخیر، رابطه تجربه کودکی را در همبستگی با پدر و مادر با روابط احساسی و عشقی و ازدواج برای ما روشن تر کرده است.  طریقه ای که یک کودک نگهداری می شود و مواظبت های پدر و مادر و یا شخصی که مسئول کودک است و همبستگی به آن شخص و یا اشخاصی را تجربه کرده، بطور غیر مستقیم و به فرم های مختلفی در بزرگسالی در رابطه ی عاطفی، خود را نشان می دهند.  بطور کلی تجربیات کودکی، در نوع رفتارها در رابطه های بزرگسالی مخصوصا روابط عاطفی عاشقانه اثرات مهمی دارند.
برای مثال، فردی که در دروران کودکی در خانواده ای که دعوا، مرافعه و خشونت جای همیشگی داشته است،ممکن است سعی در کنترل بیشتری روی روابط خود با همسرش داشته باشد، از ترس این که محیط خانواده مانند زمان کودکی اش به خشونت و بلبشوئی  گرایش پیدا کند.  از آنجا است که ممکن است با کوچکترین نشانه ی مخالفت همسرش با عقیده یا روش او، از کوره در رفته با خشم و عصبانیت، واکنش نا مناسب و آزار دهنده ای بطرف همسرش انجام دهد.  در نتیجه رابطه ای که می ترسد از دست بدهد  عملا در خطر از هم پاشیدگی قرار می گیرد.
مثال دیگر، می تواند فردی باشد که در کودکی پدر یا مادر خود را از دست داده و یا به دلایلی (مریضی و طلاق و غیره) مادر یا پدر ،یا هر دو برای مواظبت و فراهم کردن احتیاجات کودکی او مهیا نبودند.  این فرد بمحض این که همسرش (دوست پسر یا دخترش) آن طوری که او انتظار دارد نتواند خواسته هایش را برآورده کند،خشمناک و عصبانی شده به انتقاد شدید همسر می پردازد و در نتیجه بیشتر رابطه را به دوری و جدائی می کشاند.

چرا آزردگی های کودکی درکُنه روح و روان کودک جای گرفته و اثرات خود را سال ها در وجود کودک حفظ کرده و چرا اثرات آن در زندگی آینده شخص سهم مهمی بازی می کند؟
از مطالعات روانشناسی رشد کودک و مطالعات اثرات صدمات کودکی در زندگی بزرگسالی می توان گفت که کودکان وقتی در  موقعیت ها و محیط های خانوادگی ناسالم قرار می گیرند و آزردگی های جسمی و روحی به آن ها وارد می شود.
 اولا: قدرت و درک آن موقعیت وحشتناک را ندارند.  در حالی که آزرده شده و درد کشیده اند، نمی توانند به آن مفهومی بدهند.  
دوما: کودکان توانائی متوقف کردن محیط ناسالم را ندارند.  بنابراین در دنیای کودکی خود سعی می کنند آنرا فراموش کنند.  کودکان خاطره ی صدمه و رنج را از حافظه ی آگاه خود بیرون کرده و آن  رابا فشار به کنه درون ناخود آگاه خود می فرستند.  واقعیت این است که در سنین کودکی،  آن ها راه دیگری ندارند.  خانه و مسکن دیگری ندارند.  پدر و مادر دیگری را نمی شناسند.  نمی توانند به کسان دیگری رو بیاورند و کمک و حمایت و دوستی درخواست کنند.  بنا براین چاره ای ندارند تا آنجا که سن آنها اجازه می دهد برای اینکه از نظر روحی و جسمی و روانی خود را محافظت کنند، وانمود می کنند که همه چیز درست است و به خود اطمینان می دهند که آن ها حمایت خواهند شد.  ولی واقعیت امر آن چنان تلخ و دردناک است که کودکان بطور طبیعی آنرا از قشر آگاه خود پنهان می کنند.   ولی این تجربه آزاد دهنده در عمق فکر و در حافظه کودکان جای گیر شده و آنها خارج از آگاهی شان، آنرا با خود به سنین بزرگی حمل می کنند.  سپس در سال های بعد در زندگی شان موقعیت های مختلفی که کم و بیش سخت و از نظر احساسی ناراحت کننده باشد، آن ها آن چنان عکس العمل نشان می دهند که انگار با همان خطرهای دوران کودکی روبرو شده اند.  این عکس العمل ها به چشم اطرافیان نامناسب و غیر ضروری می آید و به روابط شخص با اطرافیان صدمه می زند.

چکار می شود کرد؟
1- مهم است که تشخیص بدهید که تجربیات کودکی و روابط با مسئولان بزرگ کردن شما (والدین) فاکتورهای مهمی در فرم دادن روابط آینده شما هستند.
2- تشخیص بدهید که بعضی از احساسات و عواطف شما منجمله افسردگی و اضطراب و خشم های درونی ممکن است رابطه ای باتجربیات کودکی تان داشته باشد.
3- بدانید و به خود اطمینان بدهید که می توان این نوع مسائل را حل کرده و آرامش بهتری به خود و به رابطه های فعلی و آینده خود بدهید.
4- در صدد کمک به خود برآیید.  از یک مشاور روان درمانی با تجربه کمک گرفته و روی مسائلی که شما را رنج می دهند و آزرده خاطر می سازند کار کنید.  اشخاصی که برای مشاوره و کمک به خود قدم بر می دارند معمولاتوانائی های فردی و روانی بیشتری کسب می کنند و قدرت و اراده ی بیشتری در متعادل کردن احساسات خود و عکس العمل های احساسی خود دارند و در نتیجه در اداره کردن روابط خود موفقیت بیشتری تجربه می کنند. این اشخاص قادر هستند که با پستی و بلندی های طبیعی روابط عاشقانه که توأم با احساسات عمیق طرفین می باشد آرامتر و با فکر باز تری روبرو شده و از برخوردهای منفی و آزرده خاطری که رابطه را صدمه می زند جلوگیری کنند و    در عوض انرژی روحی و روانی خود را در راه سازندگی رابطه بکار ببرند.
تا شماره آینده ماه تان شاد باشد.  آرزوی روزهای موفقیت آمیزی را در راه پیدا کردن عشق پایدار برایتان دارم.

دکتر فرزانه خضرائی مشاور و روان درمان فردی و خانوادگی با 25 سال تجربه کاری در «نیوپورت بیچ» به کار مشغول است. برای وقت ملاقات و یا اطلاعات بیشتر با تلفن 1374 - 709 - (949) تماس بگیرید.